بررسی ارتباط شاخص‌های عینی و ذهنی کیفیت زندگی با کیفیت دسترسی به خدمات شهری (مطالعۀ موردی: نواحی بافت فرسودۀ شهر زاهدان)

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر شاخص‌های خدمات شهری بر کیفیت زندگی شهروندان در بافت فرسودۀ شهر زاهدان انجام گرفته است. جامعۀ آماری پژوهش شهروندان بالای 18 سال در بافت فرسودۀ شهر زاهدان است. روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای خوشه‌ای است و با استفاده از فرمول کوکران 390 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شد. اطلاعات با استفاده از روش پیمایشی و پرسشنامه‌ای استاندارد و محقق‌ساخته به‌دست آمده است که پایایی آن با آلفای کرونباخ (94/0=α) تأیید شد. برای آزمون فرضیه‌ها و تحلیل داده‌ها از آماره‌های توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. همچنین برای وزن‌دهی داده‌ها از روش فرایند تحلیل سلسله‌مراتبی (AHP) و برای تحلیل دسترسی‌ها از تحلیل شبکه‌ای و تابع فازی استفاده گردیده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد کهشهر زاهدانازلحاظارائۀخدماتشهریبه شهروندانخودچندانموفقعملنکردهاست زیرا بیشترنواحی بافت فرسوده میانگین‌های کمتر از حد متوسط دارند. میانگین رضایتمندی ساکنان از کیفیت زندگی بر اساس شاخص‌های دسترسی به خدمات شهری (41/2) و میانگین رضایتمندی از شاخص‌های ذهنی کیفیت زندگی (38/2) است که این مورد نارضایتی افراد ساکن در این نواحی را در پی داشته است. همچنین مقایسۀ شاخص‌های عینی و ذهنی دسترسی به خدمات شهری نشان می‌دهد که امتیاز نهایی شاخص‌های عینی (11/0) بیشتر از امتیاز نهایی شاخص‌های ذهنی (07/0) کیفیت زندگی در بافت فرسودۀ شهر زاهدان است.